Het is al oranje wat je ziet en het is bijna onvoorstelbaar dat zo'n klein landje zóveel goede schaatsers heeft! Zo vaak hebben we nu ook geen ijs (meer)
Dit is dus een oranje kat! Het moet onze voormalige over-buur kat voorstellen met de mooie naam Barnie!
Ik mocht hem verzorgen als de overburen op vakantie waren en in de tijd dat ze een nieuw huis hadden gekocht en zij veel aan het klussen waren daar, heb ik ook veel opgepast, soms wel elke week! Vond ik helemaal niet erg, want het was een erg gezellig dier en vaak was hij dan ook in ons huis, want het is natuurlijk veel gezelliger om bij mensen in de buurt te zijn dan alleen in een steeds leger wordend huis!
Vorig jaar werd het bazinnetje van Barnie 60 en zij vroeg toen aan haar 5 schoonzussen (die allemaal handwerksters zijn) of ze voor haar verjaardag elk een kussen wilden maken in de kleuren die je ook in mijn kussen ziet. Dat hoorde ik van 1 van hen (die zit bij mij in de quiltgroep) en ik besloot om er ook 1 te maken, deels voor haar verjaardag en deels als afscheids cadeau voor hun verhuizing. Ze gingen namelijk behoorlijk ver uit de buurt wonen (in een andere provincie) Het was een groot succes!
Ik heb al eens eerder een kussen voor een verjaardag gemaakt, voor een tante die 87 werd. Op een Regiodag van het Quiltersgilde kregen we een lapje wit + verschillende kleurtjes aangereikt met een patroontje van wat bloemetjes in applicatie techniek. Dat heb ik meer uitgewerkt en er een lapje bij gezocht waar alle kleurtjes in terug kwamen en dit is dus het resultaat geworden.
Ook haken vind ik leuk om te doen, een vriendin ging een poef haken en wilde dat met heel grof garen doen. Ik ben nu even de naam van het garen kwijt, het is gemaakt van t-shirt repen en het zijn heel grote klossen. Het leek mij wel leuk om dat ook te doen en dan een poef te bekleden die bij mijn Moeder nodeloos stond te zijn (zij gebruikte hem niet) die kreeg ik van haar.
Dan wel in een lekker fel kleurtje, Rood! Maar wat is dát zwaar haken!
Ik kreeg veel pijn in de duim van mijn hand en toen ik de bovenkant klaar had was bij mij de sjeu eraf. Als ik naar die klos garen keek en de haaknaald in mijn hand nam, kreeg ik al bij voorbaat pijn in mijn hand!
Maar nu is hij toch AF!! Dank zij mijn vriendin Mia die de zijkanten afgehaakt heeft in een paar dagen! Zij was bij mij voor m'n verjaardag en zag de onaffe poef en bood aan om het voor mij te doen! Binnen een week was hij af! Dank, dank, dank lieve Mia!
Nog even een foto van een prachtige vloer in een Ierse kerk, genomen tijdens onze vakantie vorig jaar. Je ziet er toch zo maar een quiltpatroon in?!
Tot de volgende blog!
